Afgelopen week zaten we driftig te vergaderen om een bedrijfskrediet los te krijgen. In deze economisch lastige tijd, moeten we voor een ondernemer namelijk alle zeilen bijzetten om hem (of haar) zo goed mogelijk te bedienen.

Aan de orde was hoe we zo snel mogelijk de financiële middelen bij elkaar konden krijgen. Haast is zelfs in het huidige tijdsgewricht geboden. Want je kunt maar ééns de eerste zijn in een nieuwe markt. En de voorinvesteringen waren al zo hoog, dat het wenselijk is om zo snel mogelijk ook geld te gaan verdienen. Rendement is namelijk wat telt.

Het is logisch om de bank, of de investeerder, zo gunstig mogelijk te stemmen. Dus de financier niet af te schrikken met grote geldbedragen. Besloten werd om een ‘eenmalige opstartkrediet’ van enkele tonnen aan te vragen. Dan zouden we onszelf niet in de nesten werken met hoge schulden. En zou de financier makkelijker over de streep getrokken kunnen worden. Het toverwoord was: kosten flexibiliseren. Dus al de machines die aangeschaft zouden worden, werden geleased. Dus ze bleven eigendom van de leverancier, maar wij hebben vanaf het begin wel er de beschikking over. Wel een iets duurdere oplossing, vanwege de leasemaatschappij, die ertussen zit. Maar qua opstartkosten overzienbaar. Nog een tweede wapen hebben we in de strijd gegooid om de kosten beheersbaar te krijgen. De kantoorgebouwen werden gehuurd. Daardoor hebben we maandelijks vaste lasten. We weten waar we aan toe zijn, en van de bank vragen we niet de hoofdprijs.

Wat schetst onze verbazing. Deze route leverde alleen maar hindernissen op. Alhoewel het krediet relatief gering was, werden er alle mogelijke risico’s opgeworpen waar we een adequaat antwoord op moeten geven. Hoe we tot zekerheid dachten te komen. Hoe het rendement gegarandeerd kon worden tot het moment van aflossing. En of we al voldoende opdrachtgevers hadden voor de nieuwe business.

Toen hebben we het probleem omgedraaid in een uitdaging. Het lage krediet wisselden we in, naar een meerdere miljoenen Euro’s aanvraag. Daarin gaan we de machines en apparatuur allemaal ineens bij de start in eigendom aankopen. En de kantoorgebouwen worden aangekocht in plaats van gehuurd. De financier was erg ingenomen door deze koerswijziging. Juist door de zaken in eigendom te verwerven is eer een fysiek onderpand voor de financiering. Mocht het onverhoopt fout gaan met deze investering, dan blijven de apparatuur en de gebouwen achter voor de financier.

in eerste instantie wilden we voor een ‘lage investering’ gaan. Goedkoop voor de financier. Dit blijkt dus risicovol te zijn. En de ‘dure investering’ blijkt lagere risico’s met zich mee te brengen. Daarmee minder duur op de lange termijn.

Een heel andere kijk op Duur en Goedkoop!